W “P” kryją się pieniądze.“R” niesie ze sobą rywalizację.Za “E” ukryła się elita.“S” wije się dumne z sukcesu.“J” wciąż podpowiada: “jeszcze“.“A” tłumaczy
-
-
Obawy, niepokój, lęk – te drżące ze strachu odczucia są naturalnym elementem naszego życia. Stanowią ważną część rozwoju człowieka, nie tylko jako pojedynczej jednostki, ale całego naszego gatunku. Ważne jest, by o tym pamiętać, kiedy
-
W minionym tygodniu napisała do mnie jedna z Was. (Pozdrawiam ciepło! 🙂 ) Zgłosiła się do mnie z pytaniem co robić w sytuacji, gdy jej 3,5-letnia córeczka boi się wiatru. Czytelniczka opisała, że lęk małej trwa już dość długo – ponad rok
-
Zamyślony myślnik leżąc z Gizmem na trawie zadał sobie bardzo ważne pytanie: “O co tak właściwie chodzi w życiu?” Postanowił odnaleźć odpowiedź znaną mu już bardzo dobrze metodą wywiadu.. Przekręcając się na bok na kocu zauważył
-
Czerwcowy poranek. Mazury. Śniadanie niemal na trawie. Dopijam kawę i uśmiecham się do siebie obserwując zabawę chłopca i jego taty. Na oko dzieciak ma 5 lat. Wyciągnął tatę na trawnik wyraźnie chcąc pochwalić się wyćwiczonym w samotności
-
Przytulona do trawy. Obok źdźbła drapiącego w ucho i z mrówką wchodzącą pod pachę. Piekę sobie rumiane policzki, tęskniąc za moim dziecięcym latem. Kiedy to nie zeszłam z łąki, dopóki nie znalazłam czterolistnej koniczynki.Hodowałam ślimaki w
-
Przyjaciółka zapytała mnie: “Aga, a może coś więcej jest na rzeczy? Wyjeżdżasz jest ok, a jak wracasz, to po pewnym czasie znów jest Ci źle.” Chodziło coś za mną kilka tygodni. Skrobało mi marchewki. Szczypało w
-
Mówią, że współczesnym światem rządzą obrazy. Zdjęcia. Filmy. Ekrany. Czy jeśli czegoś na obrazie się nie uwieczniło, to tak jakby nigdy się nie wydarzyło? Zasmuciło mnie dzisiaj robienie zdjęć. Przygnębiły turystyczne kolejki z aparatami.
-
Już za późno. Senna wizja, która kołysała ją błogo, odpłynęła. Jeszcze nie otworzyła oczu, mając nadzieję, że Orfeusz będzie dziś dla niej wyjątkowo łaskaw i zawróci pastelowe marzenia, do których zaprosił ją tej nocy. Nic z tego. Pomarańczowe
-
Nie wiem czy tak jest, ale czuję, że tak być może, że… Nam siebie nawzajem brakuje. Bliskości. Marzymy, by nam się udało, nie doceniając, że nam się udaje. Teraźniejszości. Zerkamy niepewnie w lustrzane odbicia, na
-
Przede mną siedzi człowiek. Rozbiera się ze swoich myśli i uczuć. Milczy. Mówi. Płacze. Krzyczy. Szepcze. Duka. Wyrzuca słowa. Patrzy. Mruga. Kuli się. Prostuje. Wzdycha. Oddycha. Okrywa mnie.Wspomnieniami. Marzeniami.
-
Za szklanymi szybami,zaciśniętymi zasłonami,zamkniętymi powiekami,pod miękkimi pierzynami. Zasypiamy. Rozedrgani,zmordowani,ukojeni,wtuleni. Sam na samze swoimi myślami.Zawisamyw granatowej nicości. Stan nieważkości zwykłej codzienności. Gdy
-
Nabokov przyznał, że należy do grona osób, które widzą barwy dźwięków. Nie mam tej zdolności. Niestety. Bardzo bym chciała. To musi być przecież cudowny widok.
-
Jesień przyszła. Na mieście krążą słuchy, że teraz “stresów” będzie już tylko więcej. Zanim chandra zapuka do twoich drzwi i nim stres wetknie nos w nie swoje sprawy, zapraszam na krótką lekcję psycho-biochemii. Najpierw CO, później
-
Jadę właśnie w pociągu do Gdańska. Jednostajne bujanie żelaznej maszyny i wir drzew za oknem przenoszą mnie w inny wymiar. W słuchawkach pomrukuje pianino, w duszy grają dziecięce wspomnienia. Cofam się w czasie.
-
Jeść garściami borówki. Zasłuchiwać się w ciepłych wieczorach. Wodzić wzrokiem za drzewami mknącymi w dal. Wpatrywać się w błękitny horyzont. Zanurzać stopy w gorącym piasku. Niewinnie okradać plażę z muszli. Przemycać do domu piasek we włosach.
-
4-letni Eryk bawiąc się z rodzicami w chowanego zatrzasnął się w szafie, w której schował się przed mamą. Od tamtego czasu bardzo boi się do niej zaglądać. 7-letnia Ola obejrzała film, w którym zawalił się most. Bardzo płacze za każdym razem,
-
Kompletnie o nim zapomniałam! Porzucony, leżakował gdzieś głęboko w segregatorze pełnym wspomnień z dzieciństwa. Odnalazła go moja mama, zrobiła skan i wysłała mi na maila. “Pani Jesień” to wiersz napisany przeze mnie kilkanaście lat temu.
-
Gdy pracowałam w poradni psychologiczno-pedagogicznej jako psycholog, rodzice, którzy zgłaszali się po poradę lub z prośbą o wykonanie diagnozy funkcjonowania ich dziecka, zwracali się do mnie czasami używając określenia “pani doktor”. Raz
-
Dzień najczęściej rozpoczynam od szklanki wody z cytryną, imbirem i miętą. Wieczorem, zanim położę się spać, połykam garść tabletek. Robię zakupy z rozwagą. Gotuję z kilkoma kartkami A4 w dłoni, na których zapisane są wytyczne od dietetyka.
-
Jest wrześniowe, wtorkowe przedpołudnie. W całym budynku szkoły panuje cisza. Może to oznaczać jedno – trwa lekcja. W innym wypadku mury podstawówki trzęsłyby się radośnie poruszane gwarem charakterystycznym dla przerw.
-
Danego staramy się nie łamać. Usłyszanego trzymamy się kurczowo. Gdy jest ich wiele, karzemy się z nimi liczyć. Przeważnie nie chcemy ich marnować.
-
Niestety niektóre dziecięce pokoje, mimo że w dzień jasne i kolorowe, nocą zamieniają się w ciemne i złowieszcze komnaty. Mieszkają w nich małe królewny i mali królewicze, których dręczą senne koszmary. Zasypiają z uśmiechem, a po kilku
-
Tego dnia, mimo że jestem starsza o rok, cofam się w czasie. Myśląc życzenie, zdmuchuję świeczki i zawierzam przyszłość rozpływającemu się dymowi. Dziś niech to on pomartwi się, jak to zrobić, by spełniło się wszystko, o czym marzę. Wtedy ja,
-
fot. Screen z YouTube Bywało, że sytuacja tego typu całkowicie zbijała mnie z tropu. Odwracałam wzrok. Gorączkowo próbowałam odnaleźć właściwe słowa i zachować pozory spokoju. Chciałam dokonać niemożliwego i udawać naturalność.
